Van Sunrise tot SunCity

een overzicht in vogelvlucht

Geboren in villa ‘Sunrise’ op Texel. Een speelse jeugd in een prachtige omgeving. School en werk vergden meer tijd dan mij lief was. Op mijn 25e vertrok ik naar Amsterdam, aan het werk bij de BAM en aan de studie ‘Bouwkunde’. In Uithoorn werkte ik aan gebouwen waarna ik mijn plek vond in Heerhugowaard.
Van Texel
Na de lagere school (die ik in 5 jr deed) trok ik voor mijn opleiding en roeping naar ‘de overkant’. Ik leerde er leven als een monnik en het timmervak. Niet iets om een leven lang te blijven doen. Na mijn bewustwording kwam ik terug op Texel waar ik ging werken in de kleinschalige bouw. Een ervaring waar ik met gemengde gevoelens op terugkijk. Maar vermaak was er wel. ’s Zomers met toeristen en ’s winters met toneel. Na enkele jaren begon het weer te kriebelen. Het moest anders.
Eind 1968 zegde ik op Texel mijn baan op en vertrok naar Amsterdam. Ik kwam in een wereld vol mogelijkheden waar ik me snel thuis voelde en de kansen pakte die zich voordeden. Nog jaren las ik de Texelse Courant die ik – na zijn overlijden – van mijn vader overnam. Maar ik had hem steeds sneller uit. Des te sterker werd het gevoel dat ik op Texel weinig meer was dan een gewone toerist.
top
Het vak geleerd: leerling in het gilde

Werkstudent
Na een maandje rondkijken in Amsterdam moest er brood op de plank komen. Een binnenbaan graag. Het werd de BAM timmerfabriek. Een jaartje waarbij ik de leiding kreeg over de pre fabricage van de kozijnen en redwood houten kapspanten voor het zee-aquarium van het NIOZ op Texel. Daar bleek dat de bouwfysische consequenties voor menigeen nog abacadabra waren. Vervolgens in die fabriek calculeren en na mijn avond-MTS (met lof) naar de bouw als organisatie-assistent / werkvoorbereider bij de utiliteitsbouw. ’s Avonds ging ik door met ‘Bouwkunde’ aan het Hoger Technisch Instituut en toen ik bij de gemeente Uithoorn kwam werken ging ik door naar de avond-HTS. Mijn laatste jaar met afstudeerproject deed ik in Heerhugowaard en was een compleet ontwerp met tekeningen en maquette voor een nieuw overdekt zwembad met ligweiden in Uithoorn.
top

NIOZ dak met de prefab spanten
De maquette bij het ontwerp voor een zwembad te Uithoorn
Gezin
In het najaar van 1974 leerde ik Marian kennen. Na de kerstvakantie trokken we bij elkaar in. Eind 1977 verhuisden we van Amsterdam naar Uithoorn omdat wonen in Amsterdam voor ons niet leek weggelegd. Toen mijn moeder begin 1978 plotseling overleed vroegen wij ons af waarom we haar ons huwelijk hadden onthouden. We trouwden alsnog en kregen twee zoons: Matthijs (1979) en Michiel (1980). Zie ‘Familie en gezin’.

In 1981 zocht de gemeente Heerhugowaard een energiecoördinator en bouwkundige. Het was me op het lijf geschreven. We verhuisden naar Heerhugowaard waar de kinderen opgroeiden tot ze direct na de middelbare school (Murmellius Gymnasium en HFC-VWO) voor hun studie op kamers gingen wonen in Delft, Den Haag, Rotterdam (Matthijs) en Enschede (Michiel).
top

Met Matthijs op het strand, enkele dagen voor de geboorte van Michiel.
Het huis waar we in sept 81 introkken

Heerhugowaard
Mijn werk in Heerhugowaard e.o. is niet onopgemerkt gebleven. De gemeente ontwikkelde zich als Energie-zonnig door een actief energiebeleid. Energiebesparing en duurzame energie werden geïntroduceerd en met succes toegepast. Dit leidde in 1993 tot plannen voor de bouw van een duurzame, CO2-neutrale Stad van de Zon, de SunCity in het centrum van de Vinex-locatie HAL (Heerhugowaard, Alkmaar en Langedijk) met het grootste gebouwgebonden zonne-energie-project ter wereld: 5 MegaWatt PV in de HAL, waarvan 3,8 MW in Heerhugowaard, met 2,5 MW in de Stad van de Zon. De bevolking koos op 23 juni 1997 voor het initiatief van Kennemerwind voor windmolens bij de Stad van de Zon.

SunCity Stad van de Zon
Doordat collega Rob eind 2002 kiest voor een andere invulling van zijn functie ontstaat een vacature voor het PV-project waarvan ik tot dat moment intern energie-adviseur en voor de EU Local Projectmanager was. Daardoor word ik Projectleider Energie voor de Stad van de Zon met als taak te zorgen dat de doelstelling – een CO2-neutrale wijk – gehaald wordt. Omdat Heerhugowaard met de Stad van de Zon het grootste deelproject is van het Europese ‘SunCities’ project, word ik tevens International Projectmanager van SunCities. Per 1 nov 2004 maak ik gebruik van de FPU-regeling. Er was een opvolger waarin ik vertrouwen had en die het graag van me wilde overnemen. Dat maakte het afscheid makkelijker.
top

Energiezuinig, energiezoinig, energiezonnig
Nabij het centrum van de Stad van de Zon
'Stad van de Zon' april 2014

De motor
Motor rijden is fantastisch. Maar het komt er niet meer van. Mijn eerste motor was een Salira met een Villiers blok van 125 cc. Daarna versleet ik een al bijna even oude Vespa scooter. Omdat ik die ouwe troep zat was kocht ik deze 90 cc Honda in 1965. Binnen 24 uur zette ik hem tegen (de bumper van) een auto. Gelukkig was hij verzekerd en kort daarna reed hij weer. Hij was te licht voor me, waardoor ik hem bereed als een brommer: vol gas (= 105 km/u). Nog voor zijn eerste revisiebeurt van 1.000 km had ik de eerste vastloper. Er zouden er nog vele volgen. Na 4 jaar werd hij in Amsterdam gestolen. Ze zullen er weinig lol van gehad hebben, want hij was net gereviseerd na de 7e vastloper en moest juist weer voorzichtig worden ingereden. Daar nodigde hij niet echt toe uit…

Toneel
Ruim 10 jaar (van mijn 15e tot 25e jaar) stond mijn leven in dienst van het toneel. In tal van Nederlandse theaters trad ik op met verschillende groepen. In Zeist, op Texel met ‘St.-Jan’ en met onze eigen groep ‘Façade’ op Texel, in Leiden en Delft.
In Amsterdam werd ik al opgewacht en deed mee met ‘Vrij Spel’, ‘Justus van Maurik’ en met het ‘Amsterdams Jongeren Toneel’. Met aankomend studenten speelde ik in het Nederlands Jeugd Teater (NJT-’68 en ’69). Daarmee gingen we op tournee door het land na premières in het Amsterdamse theater ‘de Brakke Grond’. Een opmerkelijk aantal van de deelnemers kwam later in ‘het vak’ terecht. We waren fanatiek in het betere amateurwerk dat nog bestaat maar door te weinig mensen wordt gewaardeerd.
Nog steeds ben ik liefhebber van toneel met kwaliteit. Voorstellingen die je doen terugkeren. Theater De Vest (Alkmaar) is gelukkig niet ver van huis en ook Heerhugowaard heeft sinds 2009 met ‘Cool’ een prachtig theater!
top

De 90 cc Honda werd eind 1969 gestolen.
een aangrijpende scene in 'De Prijs' van het NJT-68
een stapeltje herinneringen
Architect
Voor broer Richard ontwierp ik diverse uitbreidingen aan Hotel ’t Jachthuis en van 16 bungalows (5*) op Het Stappenland in De Koog die vier initiatiefnemers zelf bouwden. Het ontwerp moest er aantrekkelijk uit zien, maar simpel te bouwen zijn. Of dat is gelukt? Ik dacht het wel. Hoewel ik ontwerpen wel leuk vond, was tekenen toch meer werk ipv hobby. Ik ben er niet in door gegaan.

Computer(s)
Met de enorme rekenkracht van de computer en de steeds grotere mogelijkheden kon ik me helemaal uitleven. Na wat programmeerbare rekenmachines kocht ik begin 1980 de Timex-1000 met 2 kiloByte geheugen (het broertje van de ZX-81 met 1 kB!). Later volgde de Sinclair ZX-Spectrum 48 Kb en toen ik daarmee in een Vlaamse Computerwedstrijd Energiebesparing een (CPM) Philips P2000C (sjouwcomputer van 20 kg) won (foto) ruilde ik die snel om voor een eerste PC (1986). Het was er één uit een lange reeks, met telkens meer mogelijkheden voor werk en andere serieuze dingen.
top

Bungalows op 't Stappeland
1986 Antwerpen 2e Prijs: een CPM-sjouwcomputer

Tenorsaxofoon
Medio 1997 adverteerde Jaap Winder (Saxofoonschool Alkmaar) met de tekst: “Is dit iets wat u al uw leven lang had willen doen?” Raak!! Ik voelde me persoonlijk aangesproken en meldde me onmiddellijk aan. Dankzij zijn lessen begon het langzaam maar zeker op muziek te lijken. Luister naar ‘The wind beneath my wings’.

De klad kwam er in nadat ik mijn rechterduim verdraaide bij een val van de trap in het gemeentehuis. Dat bleef een jaar pijnlijk. In verband met allerlei andere drukte zegde ik uiteindelijk de lessen af. Jammer, tja…

Zon en Wind
Duurzame energie is ook in mijn vrije tijd belangrijk. In 1990 werd ik lid van de Coöperatieve Windenergie Vereniging ‘Kennemerwind’. In 1995 bestuurslid en in 1996 voorzitter. Tot in 2011 een bestuurder met ervaring in de GGZ het van mij over kon en wilde nemen. Zulke kennis lijkt tegenwoordig onmisbaar als het gaat over windenergie.
In september 2001 werd ik bestuurslid van de landelijke vereniging ODE, de Organisatie voor Duurzame Energie te Utrecht. ODE is een vereniging die zich uit ideële (milieu-) motieven inzet voor meer duurzame energie opgewekt door burgers zelf. In de periode 2003-08 was ik daarvan voorzitter, ook van de Windsectie. Bovendien nam ik de redactie over van het magazine WindNieuws en van het verenigingsblad BODE. Later werd ik secretaris bij de ‘Stichting ODE-Projecten’.
Het was wat veel en toen Ernst Vuyk in 2008 bereid bleek voorzitter te worden deed ik een paar stapjes terug. New-Energy.TV maakte een gefilmd interview na mijn afscheid als voorzitter. Al eerder waren met en over Kennemerwind en ODE enkele videofilms gemaakt, zoals van een ODE lobby voor zonne-energie bij Kamerleden.
top

Te laat begon ik muziek te maken. En te vroeg stopte ik er weer mee.
Bij de afscheid van het ODE-bestuur: ere-lid
New-Energy.TV maakte opnamen bij windpark Burgervlotbrug
FPU
Per 1 nov 04 ben ik vrijgesteld vanwege het bereiken van de FPU-gerechtigde leeftijd. Een rustperiode werd mijn FPU echter niet onmiddellijk. Ik had plotseling de tijd voor dingen die ik altijd al belangrijk heb gevonden. Het propageren van duurzame energie als broodnodige bijdrage aan een duurzame samenleving. Een fantastisch middel om klimaatverandering tegen te gaan. En zeg nou zelf, wat is er mooier dan een gratis energievoorziening, onafhankelijk van criminele dictators en ander tuig met macht en wapens, en onafhankelijk van oprakende olie of gas!!? Heerhugowaard heeft met de ‘Stad van de Zon’ een goede aanzet gegeven met een manier van bouwen die nodig is voor een leefbare toekomst. Energiezuinig en met duurzame energie van zon en wind. Half november 2014 werd bekend dat Heerhugowaard de stad was met de meeste huishoudens op zonne-energie. Texel was een goede tweede. Mooi toch!?

Wind in Zijpe
Het Noordhollads Dagblad – Schager Courant – liet mij op 7 mrt 09 aan het woord over de projecten van Kennemerwind in de gemeente Zijpe. De bouw van 9 stuks V52 windmolens van elk 850 kW in windpark Burgervlotbrug, gestart op 2 feb 09 met het heien van de 16 palen per molen, was de redactie niet ontgaan. Bovendien stond een volgend project op stapel: het vervangen van de 9 verouderde Lagerwey molens aan de zuidzijde van Burgervlotbrug. Het plan om die te vervangen door 3 stuks Enercon molens van elk 2 MegaWatt werd echter gedwarsboomd door politiek gekonkel niet ver voor de verkiezingen van gemeenteraad en provinciale staten. De VVD-politici speelde hierin een bedenkelijke rol.
Windmolens zijn prachtig en nodig omdat we moeten stoppen met het milieu te vervuilen en het in de fik steken van kostbare fossiele grondstoffen die daardoor allerlei vuiligheid uitstoten en bovendien de klimaatverandering hebben veroorzaakt.

Heerhugowaard
Het nieuwe centrum van Heerhugowaard, op de foto nog in aanbouw. Hier ligt een groot deel van ons leven. De school rechts boven, het gemeentehuis links en ons huis midden onder (met de zonnepanelen en zonnecollector). Het Stadshart is na de eeuwwisseling drastisch veranderd door de aanleg van het stadsplein, de vernieuwing en uitbreiding van het gemeentehuis, het winkelcentrum en het uitgaanscentrum. Het parkeerterrein maakte plaats voor de wandelpromenade langs de waterkant, de horeca-boulevard met winkels en woningen er boven en het Coolplein met het prachtige Cool-theater. De wegen werden aangepast aan de nieuwe situatie, er kwam een nieuwe loopbrug in plaats van de tijdelijke dam naar het nieuwe gedeelte van het winkelcentrum. De foto is genomen op 10 juni 06 door Marian vanuit een motorzweefvliegtuig bestuurd door vriend Rob. Na het maken van deze foto moest Rob in de buurt van Nijkerk een noodlanding maken omdat na een poosje zweven de motor niet meer aan wilde slaan. Gelukkig liep de verjaardags-surprise goed af.

In december 2011 verscheen ‘Juist!’, een boek over de HAL gemeenten (Heerhugowaard-Alkmaar-Langedijk), waarin op pag 40 en 41 een verhaal over mijn aandeel in de duurzaamheid van Heerhugowaard dat eindigt met: “Alle duurzame plannen zijn in Heerhugowaard gerealiseerd omdat het een dynamische gemeente is waar veel mogelijk is. Heerhugowaard is echt een stad van kansen. Iemand die met goede initiatieven komt, krijgt hier alle kansen. Dat moeten we zo lang mogelijk zien vast te houden.” Het boek (ISBN 978-94-90459-00-0) is uitgegeven door Juist!Media te Heerhugowaard. Mijn verhaal – tekst en foto van Peter van Groenigen – staat hier: Juist-in-HHW-CB. (ca. 2 MB)
Na de overdracht van de eindredactie verscheen begin 2012 een mooi artikel over mijn activiteiten in de BODE het ledenmagazine van ODE. Wilt u een zakelijker overzicht, kijk op mijn CV-CF of op LinkedIn.
top

 

 

Laatst bijgewerkt 18 mrt ’24

De redacteur overhandigt de nieuwe BODE aan de ODE-voorzitter
Bij het afscheid als projectleider energie Stad vd Zon
Schager Courant naar aanleiding van windpark Burgervlotbrug
Het nieuwe stadshart van Heerhugowaard in aanbouw
Foto bij artikel in 'Juist in Heerhugowaard'