Het begon met een rekenmachine

De computer en het internet hebben in mijn leven een grote rol gespeeld sinds ik ergens halverwege de jaren ’70 van mijn toenmalige BAM bedrijfsleider een elektronische handrekenmachine ontving. Een TI-50 met niet veel meer dan de basisbewerkingen die destijds 576 gulden kostte. Die werd al snel opgevolgd door een 50-stappen programmeerbare TI-57 die mij hielp bij de hogere wiskunde op de HTS.

De huiscomputer als werkpaard
In Heerhugowaard kocht ik begin jaren ’80 een Timex-1000 met 2kB (opvolger van de ZX-81 met slechts 1 kB) met een expansiemodule van 16 kB. Maar met de ZX-Spectrum van 48 kB begon het pas echt. Daarmee ontwikkelde ik een software programma voor het berekenen van het energiegebruik en energiebesparing in woningen en gebouwen. Geprogrammeerde berekeningen op basis van transmissie (NEN 1081) en de NEN 5025 die ik voor mijn werk gebruikte. ‘ISO-kit$’ noemde ik het en stuurde het in voor een programmeerwedstrijd van de Vlaamse deelregering (1984). Deze Hollander won de 2e prijs! Ik verkocht de CPM-PC snel en kocht daarvoor mijn eerste MS-DOS PC, een Genesys met een harde schijf van 10 MB en twee 5 1/4 floppy disks van elk 360 kB.

Het world wide web
Internet kwam er pas later aan te pas toen zoon Michiel tijdens zijn studie ‘Multimedia, design en technology’ aan de Saxion Hogeschool te Enschede rond de eeuwwisseling mijn eerste website ontwikkelde als praktisch onderdeel van zijn studie. In ruim 15 jaar veranderde de pc-apparatuur drastisch en groeide mijn website tot een wat rommelig geheel. Eind 2014 werd die website omgebouwd tot wat het nu is. Deze site ging – hoewel nog niet helemaal af – in een bruikbare versie online op 7 januari 2015.

Auteursrecht
De website doet verslag van allerlei zaken die mij bezig hebben gehouden en waarvoor ik mijn energie heb ingezet. Nooit heb ik daarvoor auteursrechten geclaimd. Soms werd over ‘mijn’ projecten verslag gedaan in de media. Lang ging ik er van uit dat ik gebruik kon maken van publicaties die ik zelf veroorzaakt had en waaraan ik mijn medewerking had gegeven. Dat blijkt niet (altijd) het geval. Journalisten, maar vooral fotografen, hanteren de meest stringente voorwaarden aan het gebruik van ‘hun’ producten. Het bontst maakte het een fotograaf die in opdracht van een krant een foto (van mij!) maakte voor bij een interview met mij. Na dertien jaar (!) ontving ik een dreigbrief van een advocaat over misbruik omdat ik een plaatje van het krantenknipsel op mijn site had geplaatst. De fotograaf hield een aantal voorwaarden aan waarin zo ongeveer alles verboden was op straffe van forse geldboetes. Dat bleek voor zowel de advocaat als de fotograaf een lucratieve bezigheid. Het auteursrecht wordt door dat soort lieden nogal eenzijdig uitgelegd. Had ik het destijds beseft dan had ik de fotograaf ook een aantal voorwaarden opgelegd of zelf een foto gemaakt. Nu werd ik gedwongen om binnen tien dagen het bericht te verwijderen en het (uit coulance iets verlaagde) tarief de betalen. Het voelde zeer onrechtvaardig.
Van de weeromstuit heb ik de site doorzocht op mogelijke toekomstige claims van slimme advocaten en rancuneuze fotografen. Mocht ik iets over het hoofd gezien hebben, dan bied ik de betreffende persoon hierbij mijn excuses aan. Met de mededeling dat ik bereid ben publicaties te verwijderen, maar dat ik weiger te betalen omdat ik hun producten voldoende heb gepromoot. Dat is dan mijn voorwaarde voor het bezoeken van deze website. Waarvan akte.

met vriendelijke groet,
Cees Bakker